Een retourtje Karats
Blijf op de hoogte en volg Inge
10 Augustus 2012 | Zweden, Jokkmokk
Wat doe ik als ik een avondje vrij ben? Juist, ik pak de Toyota en ik ga even rondrijden. Omgeving Jokkmokk, waar zal ik eens naar toe gaan… Er loopt een weg voor de camping langs. Links rijdt men naar Jokkmokk, Gällivare, Arvidsjaur en Luleå, rechts leidt de weg naar Karats.
De weg naar Karats is ongeveer 55 km lang en daar loopt de weg dood. Het dorpje Karats stelt helemaal niets voor, maar de weg er naar toe moet heel mooi zijn. Dat wil ik dan ook met eigen ogen zien! Het is een uurtje of 8 en ik ben gereed. Radio aan, fototoestel klaar en rijden maar.
Het is rustig op de weg. Links en rechts zie ik vele bomen, gras en wilde bloemen. Dan heb je een open vlakte, dan is er een meertje, dan is het weer dichtbegroeid. Deze hele weg naar Karats leidt tot niets. Je komt geen winkel of benzinestation tegen. Onderweg passeer ik enkele dorpjes, bestaande uit gemiddeld 5 huizen. Mensen die in deze dorpjes wonen, die mogen gelukkig zijn met wat ze hebben. Een prachtige plek met een mooie uitzicht!
Op enkele plekken maak ik een tussenstop om foto’s te maken, bijvoorbeeld bij de rivier Pärlälven. Dit is een geliefd plekje om te vissen. Ik blijf niet te lang, want de muggen komen op me af. De weg naar Karats kent meerdere mooie visplekjes… Het begint al een beetje te schemeren en de lucht kleurt roze en oranje. Waar deze weg begint met asfalt, wordt het geleidelijker aan slechter. Grind en kuilen, maar nog steeds geen tegenliggers. Al met al is het gewoon genieten van het Zweedse landschap.
Vanaf de rivier heb ik ineens iemand achter mij rijden… Dat rijdt niet fijn! Ik voel me opgejaagd, terwijl dat helemaal niet hoeft. Na een uurtje rijden bereik ik Karats. Hier eindigt de weg in een oprit van een iemands huis. En daar raak ik eindelijk mijn achterligger kwijt! In het allerlaatste huis van Karats…
Beetje beduusd rijd ik weer terug naar Skabram. Ik had een spectaculair uitzicht verwacht, niet een weg die eindigt in een oprit. Jammer! Opeens zie ik iets donkers bewegen in de berm. Het steekt de straat over… Rare rendier denk ik nog. Nee… Ja? Een BEER!! Helemaal van mijn apropos vergeet ik een foto te maken. Binnen 3 seconden is de beer verdwenen en heb ik geen bewijs…
De bruine beer is de grootste roofdier van Lapland en kan 2,5 meter hoog en 230 kg zwaar worden. Het is een echte alleseter en eet bessen, kruiden, insecten en vlees. De bruine beer is geen fanatieke jager, maar kan vooral in het voorjaar nog wel eens jacht maken op een eland.
Beren zijn vaker gesignaleerd in de omgeving, maar worden niet gauw gespot door mensen. Het was een heel bijzonder moment voor mij. Niet iedereen kan vertellen dat hij of zij een beer gezien heeft! Er zijn mensen in Lapland die nog nooit een beer gezien hebben. Ik ben er 3 maanden en ik heb er 1 gespot!
Nagenietend van dat ene speciale moment vervolg ik de terugreis. Een half uur later ben ik weer terug op de camping en zit mijn avontuur er weer op. Alles bijelkaar heb ik er 3 uur over gedaan, in totaal ben ik 4 tegenliggers gekomen EN ik heb een bruine beer gezien. Dat is wel een mooi verhaaltje waard!
De weg naar Karats is ongeveer 55 km lang en daar loopt de weg dood. Het dorpje Karats stelt helemaal niets voor, maar de weg er naar toe moet heel mooi zijn. Dat wil ik dan ook met eigen ogen zien! Het is een uurtje of 8 en ik ben gereed. Radio aan, fototoestel klaar en rijden maar.
Het is rustig op de weg. Links en rechts zie ik vele bomen, gras en wilde bloemen. Dan heb je een open vlakte, dan is er een meertje, dan is het weer dichtbegroeid. Deze hele weg naar Karats leidt tot niets. Je komt geen winkel of benzinestation tegen. Onderweg passeer ik enkele dorpjes, bestaande uit gemiddeld 5 huizen. Mensen die in deze dorpjes wonen, die mogen gelukkig zijn met wat ze hebben. Een prachtige plek met een mooie uitzicht!
Op enkele plekken maak ik een tussenstop om foto’s te maken, bijvoorbeeld bij de rivier Pärlälven. Dit is een geliefd plekje om te vissen. Ik blijf niet te lang, want de muggen komen op me af. De weg naar Karats kent meerdere mooie visplekjes… Het begint al een beetje te schemeren en de lucht kleurt roze en oranje. Waar deze weg begint met asfalt, wordt het geleidelijker aan slechter. Grind en kuilen, maar nog steeds geen tegenliggers. Al met al is het gewoon genieten van het Zweedse landschap.
Vanaf de rivier heb ik ineens iemand achter mij rijden… Dat rijdt niet fijn! Ik voel me opgejaagd, terwijl dat helemaal niet hoeft. Na een uurtje rijden bereik ik Karats. Hier eindigt de weg in een oprit van een iemands huis. En daar raak ik eindelijk mijn achterligger kwijt! In het allerlaatste huis van Karats…
Beetje beduusd rijd ik weer terug naar Skabram. Ik had een spectaculair uitzicht verwacht, niet een weg die eindigt in een oprit. Jammer! Opeens zie ik iets donkers bewegen in de berm. Het steekt de straat over… Rare rendier denk ik nog. Nee… Ja? Een BEER!! Helemaal van mijn apropos vergeet ik een foto te maken. Binnen 3 seconden is de beer verdwenen en heb ik geen bewijs…
De bruine beer is de grootste roofdier van Lapland en kan 2,5 meter hoog en 230 kg zwaar worden. Het is een echte alleseter en eet bessen, kruiden, insecten en vlees. De bruine beer is geen fanatieke jager, maar kan vooral in het voorjaar nog wel eens jacht maken op een eland.
Beren zijn vaker gesignaleerd in de omgeving, maar worden niet gauw gespot door mensen. Het was een heel bijzonder moment voor mij. Niet iedereen kan vertellen dat hij of zij een beer gezien heeft! Er zijn mensen in Lapland die nog nooit een beer gezien hebben. Ik ben er 3 maanden en ik heb er 1 gespot!
Nagenietend van dat ene speciale moment vervolg ik de terugreis. Een half uur later ben ik weer terug op de camping en zit mijn avontuur er weer op. Alles bijelkaar heb ik er 3 uur over gedaan, in totaal ben ik 4 tegenliggers gekomen EN ik heb een bruine beer gezien. Dat is wel een mooi verhaaltje waard!
-
10 Augustus 2012 - 10:24
Nicole Beerda:
Hey inge!
Wat gaaf om een beer te zien!! Cool! Je komt al weer bijna terug toch?
Leuk om je verslagen te lezen.
Werkse daar en Geniet van je omgeving! Ik wil nog wel weer zo'n verslag lezen!
Liefs nicole! -
10 Augustus 2012 - 10:31
Mam:
Hoi mensenkind!!!!!
Nou dat was een rare gewaarwording die BRUINE BEER. Heb je verder wel foto's gemaakt want ook die ziek ik niet op de site. Je kijkt vast al uit naar de komst van Sonnie. Nog even volhouden.
Gr. aan de rest in zweden.
-
10 Augustus 2012 - 10:35
Mam:
opes niet goed gekeken op de site, wel foto's. -
10 Augustus 2012 - 12:04
Sonnie:
Nog iets om te doen volgende week. Beren spotten en daarvan foto's maken
Tot dinsdag...:D -
10 Augustus 2012 - 16:32
Tina:
oke.... een beer dus!
Hij zit op je netvlies maar niet op de foto.
Ik zou het niet aandurven om te stoppen om een foto te maken... een beer is namelijk nogal sterk ha ha ha....volgens mij kan een beer de auto omgooien alsof het een dinky-toi is.
Maar wel een fantastische ervaring.
Ik zou er wel even van schrikken als ik ineens een beer voor me zag hoor.
Volgens mij moet je wel tegen eenzaamheid kunnen als je zo in de middle of nowhere woont... zoals de mensen van de huizen die jij beschrijft.
Vooral in de winter.
Je hebt het dus nog wel naar de zin... had ik wel verwacht, jij past je gemakkelijk aan.
Volgend jaar Cambodja???? Van het ene uiterste in het andere???
-
10 Augustus 2012 - 23:11
Rolien:
Weer een heerlijk verhaal. Een beer gespot.....wij zien ze alleen maar in de dierentuin. Geniet nog maar even na. Liefs rolien -
11 Augustus 2012 - 23:32
De Moesjes:
Hoi Inge, leuk hè dat pa en ma gekomen zijn leuke verassing toch!!!!!
Als ik je verhalen zo lees ben ik echt wel een beetje jaloers op je...
Hoop dat je de laatste maand nog veel plezier hebt maar dat lukt vast wel
Genieten!!!!!!!
-
11 Augustus 2012 - 23:45
De Moesjes:
Had je verhaal nog niet gelezen. sPannend hoor wel eng...!! Kun je beter rondje Drenthe rijden ... Wel rustiger maar niet zo spannend
-
07 September 2015 - 14:55
Koen:
Dag ingeblok,
Karats, ben er net geweest. Je had nog wel verder kunnen rijden, zelfs een heel stuk langs de westkant van het meer. Eerst terug richting Luvos en dan afslaan. De weg wordt dan steeds leuker. Heb mijn vw. langs de weg geparkeerd en ben verder gaan varen met m'n Canadees.
Onderweg kamperen op landtongen en eilandjes. Je kunt in jokkmokk voor een trip op karats zelfs kano's huren ( jokkmokk guiderna). Zelden zulk mooi uitzicht gehad. Je kijkt naar de sneeuw bedekte toppen van Sarek. Schitterend weer. Hier en daar zelfs zandstrandjes. En als hoogtepunt een mama beer met twee grote jongen. Heb ik ca. 20 minuten kunnen bekijken, zij hadden mij niet in de gaten. En dat op 1.5 km van m'n tent. Verder een otter, een vos en rendieren gezien naast roodkeelduikers, een visarend, taigagaaien, zaagbekken en nog veel meer leuke vogeltjes. Ik kan het iedereen aanraden die van primitief kamperen houdt. Je moet overigens wel tegen de muggen kunnen want die waren ook begin september nog volop actief... Overigens is het wel een behoorlijke reis. Heen via Putgarden en de brug langs de golf omhoog tot Pitea en dan naar Jokkmokk, terug over de Inlandsvegen. Al met al 5000 km sturen. Maar dan heb je eindelijk geen bereik, geen stromend water, geen toilet, geen tv en radio, gewoon even helemaal niets. Wat is er mooier?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
