Integratieproces is begonnen..

Hi guys!

Hier ben ik weer. Heb eindelijk weer eens tijd om een bericht te plaatsen! Sinds New York heb ik weer heel veel meegemaakt..

De vlucht van New York naar Minneapolis verliep stressig. Onze shuttle van het hostel naar de airport deed er 2 uur over, ipv 3 kwartier. De incheckbalie deed het natuurlijk niet, creditcard problemen.. Vliegtuig dat lang moet wachten voordat we op kunnen stijgen, etc. In de vlietuig zat ik naast Lisa en Jana. Jana komt uit Tsjechie, sliep bij ons in het hostel en gaat ook werken op Camp Friendship! Heel gezellig allemaal. In Minneapolis worden we opgewacht door Miranda, een villageleader. Samen met nog 2 meiden uit Engeland gaan we met de Camp Friendship auto naar ons camp.

Rond half 11 's avond komen we eindelijk op het camp en daar worden we opgewacht door onze eigen villageleaders. Helaas ben ik niet in hetzelfde cabin als Lisa en Jana geplaatst. Mijn villageleader is Kristin en ze brengt me naar mijn cabin Blue Heron. In het Nederlands: Koolmeesje! Kristin laat mij mijn kamer en kamergenootje Bridget zien, een Amerikaanse. Heb niet veel meer met Bridget gepraat, want ik was veel te moe en ben gelijk gaan slapen!

De volgende dag ontmoet ik alle andere meiden van mijn cabin. In totaal zijn wij met 14 meiden, waarvan 1 dus de villageleader. Elke cabin heeft een eigen villageleader waar je met vragen of onduidelijkheden terecht kan. Van alle meiden komt er 1 uit London, 1 uit Nederland (ik dus) en de rest komt allemaal uit de omgeving van ons camp. Ben dus degene die het slechtste Engels praat en heb dan ook veel moeite met het volgen van de gesprekken onderling. Maar dat begint steeds meer te wennen gelukkig! Alle meiden van mijn cabin gaan ook werken op Camp Eden Wood en op deze manier kunnen we goed aan elkaar wennen. Het is moeilijk om de gesprekken van de meiden te volgen, ze praten zo snel Engels dat ik het gewoon moeilijk kan verstaan!

De hele week staat in het teken van voorbereiding op het werken met (zwaar) gehandicapten. Allerlei spelletjes om iedereen te leren kennen, Nonviolent Physical Crisis Management, we leren alles over verschillende handicaps, alle papieren dat we moeten invullen, challenging behavior, etc. Ook hebben we teambuilding spelletjes gedaan om alle meiden van onze cabin beter te leren kennen. Heel intensief allemaal om te volgen! Dus elke avond vroeg naar bed, want iedereen is bekaf!

Gisteren hebben we een camp out gehad. Kamperen in het bos van Camp Friendship. De tenten moesten we zelf opzetten (geen probleem) en dan liggen we in de tent gewoon op de grond te slapen (wel een probleem)! Natuurlijk heb je wel een slaapzak, maar geen luchtbed of een matje. Gewoon op een zeil.. Jullie snappen me wel: brak dat ik was toen ik wakker werd! Mijn god, mijn rug was zooooo stijf!

Vandaag hadden we eindelijk eens een keer vrijetijd. De hele avond zijn we vrij en mogen we doen wat we willen, als we maar voor 12.30 uur terug zijn op het camp. Samen met Krystel, Allison (allebei van mijn cabin) en Barbara (andere cabin) wezen shoppen in Wall-Mart. Een vet grote supermarkt waar je echt van alles kan kopen! Verf, kleren, eten, kampeerspullen, etc. Heb zelf ook een aantal dingetjes gekocht. Daarna nog wezen eten in Applebee's. Je kan het eten vergelijken met een steakhouse. Niet te geloven hoeveel eetmogelijkheden er zijn. Binnen een straal van 1 km heb je McDonalds, BurgerKing, Perkins, Applebee's, Holiday, etc.

Ow, Lisa en ik zijn niet eens de enige Nederlanders hier op deze camp. Marjolein, Sharon en Willeke gaan ook werken op Camp Friendship, alleen zijn zij via een andere organisatie(CCUSA) naar Amerika gegaan. Onderling praten we gewoon Nederlands als we elkaar zien. Wel zo fijn om na al het Engels eens Nederlands te kunnen praten!

Amerikanen zijn heel open, vriendelijk en houden van cheese en peanutbutter! Daar ben ik deze week wel achter gekomen. Als je naast iemand gaat zitten, vragen ze gelijk naar je naam. Ze willen echt van iedereen zijn of haar naam weten. Ze zeggen ook heel vaak sorry, ook al ben ik degene die hun per ongeluk aanstoot ofzo.. Heel apart. Bij al het eten hier, is er altijd wel iets bij van kaas. Een sausje, vulling of cheddar, als het maar kaas is. Ze willen hier ook geen hamburgers, maar cheeseburgers!

Moet er ook aan wennen hoe men hier mijn naam uitspreekt. Niet Inge, maar klinkt als Inke. Jullie snappen me wel. Ik reageer niet meteen als ik geroepen word.. Het klinkt ook zo raar! Heb trouwens al te horen gekregen dat mijn accent zo leuk is, hahaha!