My life as Courier

Dagen, weken en maanden vliegen voorbij. Ik ben nu precies 4 maanden en 7 dagen in Saint Pair sur Mer, Normandie in Frankrijk. Afgelopen week was mijn aller aller laatste werkweek voor Eurocamp.

Het was een rustige week. Chloe haar ouders waren op bezoek, dus we zagen Chloe de hele week niet. Ze is ook met haar ouders mee naar huis gegaan, want ze kon het werk niet meer aan. Daarna was het de beurt aan Lyndsey (haar universiteit begint weer) en toen was het ineens wel heel stil op de camping... Een paar dagen alleen met de jongens op de camping, ook deze tijd vliegt voorbij.
Afgelopen week stond in het teken van afsluiten. Weinig schoonmaken en weinig nieuwe klanten. Veel klanten die maar voor enkele nachten op de camping bleven. Alle kinderstoelen, boxen en linnen opslaan in de tent. Het opruimen van de store tenten, live area en onze tenten: vele vuilniszakken weggegooid met troep! Alles ziet er nu weer goed en leeg uit...

Morgen vertrekt Ben richting Dol de Bretagne om de camping daar te helpen afsluietn Hij blijft tot 14 september in Frankrijk en gaat dan weer naar Engeland. Frazier vertrekt morgenavond met de trein naar de ferry. Ook zijn universiteit in London gaat weer beginnen... En ik? Ik ga morgenvroeg met de trein naar PARIJS! Ik ga dan eindelijk genieten van een welverdiende `vakantie`. Chantal en Sonja zullen dan ook in Parijs zijn. Samen vertrekken we donderdag weer naar Nederland! Het aftellen is begonnen: nog 5 nachtjes slapen en dan is Inge weer terug in Vries!


Het leven als Courier is geen baan met glitter en glamour. Het is veel zweten, rennen, schoonmaken, samenwerken en problemen oplossen. Vervelende klanten horen daar natuurlijk ook bij. Soms zijn er van die dagen dat alles tegenzit en dan maken de klanten het alleen maar moeilijker voor ons. Mopperen om de kleinste dingen... Het missen van een keuken prullebak, niet lekker kunnen slapen van een storend geluid, stijl van de caravan voldoet niet aan hun eisen, muizen in de tent, het dragen van een Speedo in het zwembad, etc. Vaak zijn het van die dingen waar wij nou eenmaal niets aan kunnen doen. Leg dat maar eens uit aan een klant, in het Engels!

Klanten beseffen niet wat onze baan inhoudt en zijn vaak verbaasd als ze ons de hele dag door rond zien lopen of fietsen. We werken van 9 tot 8, dus echt fulltime. Het schoonmaken na klanten, het voorbereiden voor nieuwe klanten, het verwisselen van gasflessen en lampen, het checken van de boiler, nieuwe klanten verwelkomen en naar hun accommodatie brengen, bezoekjes brengen aan de klanten. Soms willen klanten hun ferry tijden veranderen of extra linnen bestellen. Alles is mogelijk bij ons en eigenlijk zijn wij nooit vrij! Als we rondlopen in onze vrijetijds kleren herkennen klanten ons nog en komen ze gelijk met hun probleem.

Het leven als Courier heeft natuurlijk ook haar leuke kanten. We hebben een prachtige camping om op te werken en zelfs in het hoogseizoen is het nooit echt druk geweest. Alleen de zaterdagen waren zwaar, de wisseldagen. We hebben natuurlijk ook leuke klanten, met vaak ook leuke kinderen. Klanten die ons waarderen, fooi en complimentjes geven. Netjes achter gelaten accommodaties, zodat wij geen uren hoeven schoonmaken. Dingen die klanten achter laten in hun accommodaties, alles kunnen wij weer gebruiken. Dan is er ook nog het feit dat wij als courriers gebruik kunnen maken van leegstaande caravans. Als het slecht weer is, als we eten willen koken en gewoon omdat wij lekker op de bank willen hangen.

Mijn conclusie: ik heb een hele leuke tijd gehad als Courier en ik zou het zo nog een keer doen! Natuurlijk had ik ook dagen dat het niet lekker liep... Maar wie heeft dat niet? Ik zou deze ervaring voor geen goud willen missen! Ik zal het werk en de camping zeker gaan missen. Mijn Engels is met sprongen vooruit gegaan en ik heb nieuwe vrienden gemaakt. Vrienden die ik later ook echt een keer ga opzoeken in York (Lyndsey) en Blackpool (Ben). Natuurlijk heb ik ze ook bij mij in Vries/Groningen uitgenodigd!